Geceyi bekliyorum...
Gün akşama boyun eğerken,
sıklaşıyor nefesim.
Nasıl koşuyorum,
üstelik elim dilim yalpalayarak.
İçim sızlayarak...
Nasıl da koşuyorum!
Ben 'Zulüm' adlı oyunun baş karakteri.
Hatta tek karakteri...
Her rolün hakkını veriyorum.
Bir tek kendime esirgediğim hak,
eşit olarak dağıtılıyor.
Yeterince iyiyim, fazlasıyla kötü;
ne kadar güzelim ve bir o kadar çirkin...
Bak ne kadar içten kahkahalarım,
ya şu gözyaşlarım... Ne kadar sıcak,
geçerken yanaklarımdan
bıraktığı izlere bakar mısın!